تحلیل پدیدۀ ترس از جرم در الگوهای جابه‌جایی روزمرۀ زنان (مطالعۀ موردی: منطقۀ 6 شهرداری تهران)

در عصر حاضر که تحرک و جابه‌جایی در شهر بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمرة شهروندان است، احساس ترس از به‌خطر‌افتادن امنیت فردی در محیط‌های حمل‌ونقل به تجربة روزانة بسیاری از افراد به‌ویژه شهروندان زن بدل شده است. ترس از جرم پدیده‌ای پیچیده، غیرملموس و چندلایه است که وجود و تداوم آن می‌تواند در تجربه‌های جابه‌جایی افراد سبب محرومیت فضایی و به‌تبع آن محرومیت اجتماعی گسترده برای گروه‌های آسیب‌پذیر در دستیابی به امکانات و فرصت‌های ارائه‌شده در شهر شود. براین‌اساس پژوهش کمی حاضر به‌دنبال بررسی انواع الگوهای جابه‌جایی زنان و ترس برخاسته از این الگوها هنگام جابه‌جایی در منطقة 6 شهرداری تهران است؛ از این‌رو براساس نمونه‌گیری تصادفی، 320 نفر از زنان ساکن در منطقة مورد پژوهش، حجم نمونه را تشکیل داده‌اند. نتایج نشان می‌دهد 95 درصد پاسخ‌دهندگان پس از تاریکی، هنگام جابه‌جایی احساس ترس می‌کنند که میزان این ترس در 52 درصد آن‌ها فراتر از حد متوسط و در میان زنان جوان مجرد بیش از سایر گروه‌هاست. بیشترین میزان ترس در انواع الگوهای جابه‌جایی متعلق به جابه‌جایی افراد پیاده در مقایسه با سواره و موتوری، حمل‌ونقل همگانی در مقایسه با حمل‌ونقل خصوصی، سفر مستقل در مقایسه با سفرهای مشایعت‌شده و مراجعه به مقصد از پیش ناشناخته است.